φαρμακοτρίφτης

ο / φαρμακοτρίβης και φαρμακοτρίπτης, ΝΑ

νεοελλ.

1. (παλαιότερα) κατώτερος υπάλληλος φαρμακείου που ασχολούνταν με το τρίψιμο τών φαρμακευτικών υλών

2. σκωπτικός χαρακτηρισμός φαρμακοποιού

αρχ.

δούλος φαρμακοπώλης ο οποίος έτριβε και παρασκεύαζε φάρμακα ή χρώματα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φάρμακον + -τρίβης / -τρίπτης (< τρίβω), πρβλ. παιδο-τρίβης].